Er waren ook nog grotere villa’s, die villa’s bezaten vaak badhuizen. Sommige kamers waren zelfs door middel van vloerverwarming te verwarmen. Ook hadden ze dan een kelder. Die diende ofwel als een berging of als een huis voor goden. In sommige grotere villa’s zijn er op het terrein kleine tempels gevonden.

Maar niet iedereen woonde zo luxe zoals wat hier boven staat. Kleinere gezinnen hadden vaak geen voorzieningen. Het hoofdgebouw was dan vaak een eenvoudige stenen gebouw.

Vila Rustica kon worden omheind met loopgraven en muren. Dit geldt vooral voor militaire gezinnen in de grensregio's van het rijk. Om de Vila Rustica heen kon je naast stallen en huizen ook fonteinen, Druschplätze, en zwembaden vinden. Begraafplaatsen waren vaak buiten, meestal op een toegangsweg.

De Dominus (meester) van de Villa Rustica was vaak een gepensioneerde veteraan, die zorgde voor de regio’s om hem heen en de infrastructuur daarvan. Vanwege de hoge kosten van het transport, waren de meeste villa’s dicht, waardoor het grote aantal Villa's Rusticai werden gebruikt als een “station” voor de Romeinse troepen. Er leefden in de Villa's Rusticai gemiddeld 50 mensen, maar ze konden, als het goed ging met de oogst, gemiddeld maar 20 mensen voeden.

Vanaf de tweede helft van de 3e eeuw daalt de bevolking van bepaalde Germaanse provincies, dat veroorzaakt dat het aantal overvallen van mooie Rijnlandse Germaanse stammen toeneemt. Veel villa's werden verlaten op dit moment. Daarnaast vestigden er in de buurt van de grens vaak Duitsers en zij namen de Romeinse manier van leven over. In de 4e en 5e eeuw waren er nog wel Villa's Rusticai, maar er waren duidelijk minder dan vroeger.

Om te kijken hoever ze moesten gaan, volgde de Romeinen de wijngrens. Als ze niet meer wijn konden verbouwen, omdat het bijvoorbeeld te koud was, gingen ze niet meer verder.